ÖLÜMLERİN DÜŞÜNDÜRDÜĞÜ TÜRKÜ
Bir akşamüstü balçık kuşları Sessiz dökülürler yorgun akşama Zehirli saatler emzirir suları Günün ardından uzanıp dağlara Yağmacılar doruklarda yıldızları çalarlar Zamanın örgüsünü dişler gece kuşları Uykunun kanını emer vampir Güzelliğe kezzap döker karanlık Sevinci tutsak eder korsanlar Yavaş yavaş açılır yılan yumurtaları Düşleri eksik imgelerle bozar Kirpiler kuzgunlar kokarcalar Geceye çakılır eskiyen kasımpatı Uzaklardan boş kahkahalar gelir Çocuğun boynunu takarlar ipe Çirkinleştirerek yalnızlıkları Bu cellatları kim besliyor Kim yerleştiriyor çiçek diye Kente bu gülünç sehpaları Kim doğruyu kime benimsetiyor
Afşar TİMUÇİN