ÖYLESİNE BİR AŞK ŞİİRİ

Örselenmiş bir yürekle
Çıkıyorum günbatımı
Acının gökdelenine.

Ölülerimiz çoğalıyor yine
Sokaklar kan revan
Canhıraş kuşlar konuyor hüznümüzün antenine.

Yol alırken bu limandan
Sevi yüklü gemimizin
Rüzgâr dolsun yelkenine.

Gazeteci arkadaş
Yetiştir bu acıyı
Ana haber bültenine.

Dışarıda kirletilmiş bir bahar
Yüzümde devedikenleri
Binmeliyim şiirin mavi trenine.

Ey ozan,
Bu ne biçim aşk şiiri
Gir artık izleğin gezegenine!

Önümüzü haramiler kesmişti.
Şiirin engebeli yolundan
Daldık aşkın bedestenine.

İçimin ormanında
Tutuştu karanfiller
Gözlerim değince tenine.

Ne Novalgin, ne Cafergot
Sevgili göğsümdür benim
İyi gelen migrenine.

Yazdım işte bu şiiri
Öylesine bir aşk için
Ayten'ine, Gülten'ine.

Mutlu bitsin masalımız
Onlar ermiş muradına
Biz çıkalım kerevetine.  

                                   Ankara, Ağustos 1992






Attila AŞUT