EPITAPH    I 

uykudan öncesi çocukluğumuzdu
büyümeye inat süren evcilik oyunlarına
ebe yaptığımız o masal çocukları
iple çekerdik gün batışlarını
ki dadısı adile naşit olan
bir masumluk esnerdi akşamları

akşamlar zoraki uykularla gelirdi oysa
ve hep uykular öncesinde kalırdı masallar
binlerce uyur binlerce kaybederdik
"uçan kaz ve nils"le gezdiğimiz ülkeleri

sonra büyümüştük ya da öyle saymışlardı
alice'in diyarına alınmıyorduk artık
egzotik bulunan bir sislenişti orası
ve unutmuştuk polyanna mıydı sahiden
yalın mutlulukların emektar perisi

simbad da vazgeçmişti düşlerimizden
anıların biriktiği denizlere açılıyordu
bizse yüreğimiz guruldarken
ve hızla "çizgi"sini yitirirken filmlerimiz
yalnızca harçlık biriktirmeyi öğreniyorduk

çocukleyin üzerine çıktığımız ağaçlar bile
saç dökme mevsimlerindeydi artık
kimileri masalsız uyumuşlardı ama
biz uykularımızın deliklerinden kaçırmıştık
sayıklamıyorduk



Devrim DİRLİKYAPAN