MANDOLİN Eski bir mandolindi ölümdü anlatılan Kır kahvesinde çocuklara çalardı Temmuz örerken evini sarmaşıkla Çan çiçekleri göğsünde kuru kalbi Serilince bahçeye rakı sofrası Kucağında mandolin, mandolin ve parmakları Ne yalnızlık kalır ne aşk Ne gizlice bildiği av şarkıları Ay dudağında kuruduğu zaman Ve ne zaman görse çocukları Serin yaz geceleri penceresinden Balkona akınca gölgesi Saçlarında deniz ve uçuşan şapkası Eski bir mandolindi ölümdü anlatılan Şimdi kış ve uykusuz çocuklar Uzak bir mandolin kulaklarında kalan
Ergin GÜNÇE