SONBAHAR ÜŞÜMELERİ
Çamurdan oyuncaklarda dağıldı çocukluğum Başağın su sıkıntısında Hep ağrıdı yüzüme kazınan bozkır Ellerimde buhran, sesimde tenha Kimse işitmedi çan çiçeğini Topraktaki yangını bilmedi tohum Kırmızı soluğunda alev alev bir ırmak Ünlemsiz hayatları dolaştı durdu Yaban bir kederde kaldı akşamın eğrisi Beyazımda hırçın bir tarih bu yüzden (Hem sadece beyazı anımsanır kadınların) Bu yüzden az pencereli çok yalnızlıklar Sonbahar üşümeleri ve saklandığım kuytularGonca ÖZMEN