ATEŞ BÖCEĞİ

Parçalandı kalkanım artık gökyüzü
Alçalarak damlıyor ikindi artığı
Dün vardı bu gün yok yazılmış kaldırımlara

Çocuk O! Adı Yağmur! Bilinse de
Kanamalı sokakları ustalıkla yıkayan
Biri var, onu böyle sulu sepken çağıran

Ben değil miyim geceye ateş böceği gibi acıkan
Korkak çerçevede cesur resim kılığında oturan
Yağmur adlı sulu sepken çocuğu doğuran

Kesiyorum uzadıkça umudun saçlarını
Veriyorum eksilmiş sokak çocuklarına
Sürüyorum uzaklara, Venedik'e, Malta'ya

İçimde başkaldırmaya sürgün, işkencede bir gece
Ağırlığım ezdikçe asfaltın morarmış yanaklarını
Sönüyor ateş böceklerinin ışıklı kanatları







Hülya Deniz ÜNAL