GÖBEK BAĞI
Kim itecek bakalım
Beni hangi bahane
Hayata benzemeyen
Uğultular cebimde
Zemine kilim
Pestil öncesi çarşafa
Kayısı serer gibi
Yüreğimin askısında demirden
Bir çift eldiven
Arttıkça uzaklaşıp yitti biri
Öteki dirençle asılmakta
Aydınlığa doğru gözleri
Mahzun gömleği burada unutulmuş
Dostun asılı durduğu koltukta
Uçan halı uzak ihtimal
Düşeceğim yakın boşlukta
Süzülürken her kattan
Balkonda saksılardan
Rüzgârıma uzatıp boyunlarını
Vedaya çıkmasın çiçekler, öpmeyeyim
Baharat kokan sesimle gözbebeklerinden
Göbek bağımı getirin
Bağlarsa beni ancak o
Hayatın demir korkuluğuna
Boşluğa karışan mavi katlardan
Beş katlardan, dört katlardan, üç katlardan
İnerken hızla
Lacivert üstüne siyah düşerken gölgem
Gri yaldızlı betona
Hülya Deniz Ünal