YALNAYAK VE TELÂŞLI BİR YÜREKLE

Çıplak ayaklarını dalar çakırdikenleri,
kanatır yüreğini yaban gece,
sinsi yalnızlıkların soğuk demiri
küs gittiğin yollara gömülünce.

Yüzün solar telâştan ve ayazdan
çiy taneleri buza dönüşür,
yarasalar alır kaçar bohçanı elinden,
rüzgâr seni hendeklere düşürür.

Ay yok. Uzakta yıldızlar. Dön geri
korkarsın tek başına, arkadaşsız.
Ateşböceği kanatlarından bereler ördüm sana
dön geri, dön geri küçük kız.






Hüseyin  FERHAD