DÜN DAĞLARDA DOLAŞTIM EVDE YOKTUM

	Güneş cebimde bir bulut peydahladı. Taş, kördür diye yazdım. Ölüm, geleceksiz.
Şeylerin yalnız adı var. Ve: 'Ad evdir.'   (Kim söyledi bunu?)   Dün dağlarda dolaştım,  evde
yoktum.  Bir uçurum  bize bakmıştı,  uçurumun konuştuğu usumda.   Buydu  bizim kendine
sonsuz  olanı  duyduğumuz.  Nesneler  ki  zamanda   vardır.     Terziler  çıracısı  Hermüsül
Heramise'nin  pöstekisi  her  bahar   ayaklanırdı.     Yağmur  yağmamazlık   edemez.  Taş,
düşmemezlik.

	Ne diyordum, dünyanın düşünceleri yoktur.  Otların canı sıkılmaz.   Kurşunkalem
kendini ağaç sanır. Ufuk, hüthüt kuşu.   Seni bilmem,  bir söylene dönüşmek içindir dünya.
Onun için başka bir son yok. Bir söylene dönüşmek, bir söylen olmak! Sonsuzluk dediğimiz
budur.

	Nerden başlasam yine oraya geliyorum. Ben gidiyorum. Ölüme, o büyük tümceye,
çalışacağım.




                                                                                      dün dağlarda dolaştım evde yoktum

İlhan BERK