MİHALİYOS  
                           
Askere aldılar Mihaliyos' u bir gün. 
Güzeldi, yiğitti, çalımla gitti, 
Maris ve Panayotis' le birlikte. 
"Hizaya gel" i bile öğrenemedi. 
Mırıldanıp durdu hep: " Onbaşım, 
"köyüme döneyim ne olur bırakın beni..." 

Ertesi yıl, bir hastanede, 
konuşmadan göğe bakıyordu... 
Dikmişti sulanan gözlerini yukarı, 
sıla özlemiyle, sessizce, 
yalvarıyor gibi söylüyordu: 
"Evime döneyim ne olur bırakın beni..." 

Mihaliyos öldü bir gün. 
Askerler soydular onu, 
bir çukura koydular 
Maris ve Panayotis'le birlikte. 
Toprak attılar üstüne, 
ama ayaklarını dışarda bıraktılar: 
Boyu pek uzundu fukaranın! 

Kostas KARYOTAKIS

Çeviri : Ahmet YORULMAZ,  Asım BEZİRCİ