MAMUDU DİYOR Kİ RİMBAUD'YA
Üzülme ey, Saf Aşırı
Korur seni dizelerin
Nasıl yaşadın, tanığım
İndiğine taşa hançerin
Sapladın onca varlığını
Bu musalla dünyaya
Gözlerindedir öylece
Eyleminden saçılan ateş
Rimbaud, dostum, varlığım
Zavallı ateş böceğim
Anımsa, ne yürekler acıdı sana
Ne şaraplar içti seni
Acıydın önceden önce
Mutsuzluk tanrın oldu
Ölüm yaladıkça enseni
Kaçışı yok aşktan başka
Gitme uzaklara, her yer cehennem
Cinnetinle kal, öyleyiz nasılsa
Sözlerim avutmuyorsa da kal
Gitmesen, içkiler benden olsa
Üzülme ey, Saf Aşırı
Ey enginden yüce
Yine gelecek aşkın çağ
Rüzgâra adanmış atlarla
Mahmut TEMİZYÜREK