CAMICHI 

Giyotinle ölüm cezası bugün, 
Kırallar hariç, istenmiyor. 
Bu satırları yazan sana 
Ölümüm çarmıhta olsun diyor. 
Kanıma banıp yazıyorum: 

Ündü, şuydu buydu, boş hepsi, 
Tanrı da duysa kınardı sizi. 
Bir yerde ipe çektirin kendinizi. 
İple gecenin barınağı 
Sizin için biçilmiş kaftan. 

Ormanın kıyısında yüksükotları şaşkın, 
Sarsınlar isterdim etrafını mezarımın. 
Bir dal kopar da kaynat iç bu ottan 
Kurtulursun o ağrılarından. 

Bana bir parça iyi bir mermer verin 
Üstüne adımı altın harflerle yazın, 
Rastgele bir ağacın yanına dikin 
Ölüm tarihimi koymayı unutmayın. 

Askerliğe alışamadım gitti, 
Yarı demir yarı pamuk ipliği 
Ama dosta canımı vermeyi bildim 
Yasaklarına karşı kilisenin. 

Bu çilek kokuları nerden geliyor? 
Koruyucu-yargıçlar, kıral içiyor, diyorlar 
Ben, Bourtibourg vursunlar beni istiyorum 
Durun! Ben çarmıhta ölmek istiyorum. 

Ben aşkımı işte kağıda döktüm 
Benim de kısmetim bu yeryüzünde! 
O kutsal-ruh olsaydı  bende  de 
Ölümümden başka bir şey istemezdim 
Onun ışığı yanıp dururken böyle. 
 

Max JACOB

Çeviri : İlhan BERK