GEZGİN
Çocuktum, tanıdığım üç kişi vardı Biri sucuydu su taşırdı Biri balıkçıydı onu da su taşırdı. Gençtim, üç kişi daha tanıdım Birinin avucunda ateş vardı okşardı Biri benim ateşimle yaşardı Yaşlandım üç kişiyi yolcu ettim Biri üflediğim tüy çiçek oldu Biri el salladığım yıldız Bana göçebe yastığım kaldı.Mehmet Zaman SAÇLIOĞLU