BOŞLUK
ansızın nasıl da soyunmuştu ağaç, coğrafyanı keşfederken sabırsızca. cama tutunmaya çalışıyordu bir kelebek, dudaklarım alırken kokusunu dudaklarının. sesin, bir alışkanlıktı çocuk kulağımda boşluğu öğrenmem için, ayak izlerinin kaybolması gerekiyormuş odalarda oysa dönmemek için gemileri yaktığım ateşimdin sen.Melih ELHAN