ANAMA ŞİİR
değil bir değil beş on anaların olsa yıl 365 gün yetmez tutsak oğul anasına fazla bir şey veremez bitmemiş bir şiir yazar en fazla ve der ki tüm analara andaç ola dayanamaz sen de ağlardın bizi susturamadığın gecelerde yırtık atletlerden fitil takardın neftini ödünç koyduğun şişelere bir dövendir sevgi sende yüreğinin harmanında taşlanan yaralı dilleri dağlayan dikenler üstünde öyle bir borç bıraktın ki üstümde elli yıllık kutsal anneliğe dayanan karşılığı ödenmez içerde şimdi benim ilkel kölelik günlerimin hüznünü arıyor lekesiz lamba ışıklarında sabitleşen gözlerim kıvrılıp giden çıra islerine karışırdı özlemlerin üstümüze bir gelincik gibi açardı yıkadığın rubalar böyle zamanlarda gülerdi gözlerin kurtulurduk damlara sığmayan hüzünlerden çam kokusu dizlerinden sarı arpa saplarına dökülen ay altında nar suyunu kaplardı ve sen onları hepimizden gizleyerek çevirip çiğneyerek çelik dişli dirgenlerle ilençlerdin bağrımızda oturan kına taşlarında çalınırdı akşam ayamıza bağladığın yeşil desenler sabah çatlak ellerimizde bayraklaşırdı gözlerinden okurdum yüreğinde diyemlenen derdini GİTMEKTEN VAZGEÇ derdin BIRAKMAZLAR BU KEZ SENİ feryadınla ne çözdün ne de tutabildin beni sil gözlerini duvarlar büyütüyor şimdi topraklarla kundakladığın fideleri bir gün yağmur öyle yağacak ki karanlığı mavileyen şimşeklerin ardından kayalar su saklayacak kuşlar için 15 Mayıs 85
Soysal EKİNCİ