GÜNEBAKAN
Açıyordu günebakan hain günden habersiz,
Kokuyordu
günebakan her nefeste daha temiz,
Gülüyordu günebakan sevgi dolu, sessiz sessiz,
Bir çocuk geldi, yaklaştı usulca,
Yanında annesi, günebakan ’dan habersiz,
Çocuk günebakan ’ın yanına geldi ve kopardı hiç zorlanmadan,
Ve “seni seviyorum” diyerek annesine uzattı,
Anne ’nin gözlerinden iki damla yaş döküldü,
Günebakan ’ın çiçeklerine,
Çocuk üzüldü - sevindi,
Günlerce, susuz, topraksız kaldı günebakan,
o çocuğun sevgisi,
günebakan ’ı çürüttü.
Sevgin, beni çürüttü...
Umut
TAYDAŞ