ZORUNLU ŞİİR
“gizli gizli kesen’e”
Daha yeni tanıyorum seni Yeni yeni bağlanıyorum, Yaşadığım yerde, sadece, sen varsın diye varım, Sen de beni hiç beklemediğin anda Kimseyi istemediğin Ve belki de İstemeyeceğin kadar istiyorsun... Bir tele mandallanmış çamaşır gibiyiz Bir ucundan sen tutuyorsun, Bir ucundan ben Tuttuğumuz çamaşır, şiir... Benim yaşadığım yer şehir, Senin yaşadığın yer şehir... Birbirimizi tanıdıkça Seni daha da büyütüyorum gözümde, İlk günlerde söylediklerimi söyleyemiyorum Her ihtimale karşı birlikteyiz yine Sen yolsun, Ben yolu belirleyen çizgiler, Yol şiir, Benim yaşadığım yer kasaba, Senin yaşadığın yer ülke... Seni sevdikçe yavaş yavaş uzaklaşıyorsun Uzaklaşmak istemediğinin farkındayım Seni Benim sevgim, ve kıskananlar uzaklaştırıyor, Bilsen o ilk günlerde Karşında dimdik, susmadan geçen günlerimi Ne kadar özlüyorum, Ama yine de ayrılmıyoruz, Sen resimsin, Ben o resmi sınırlayan çerçeve, İkimiz birlikte henüz hiç şiir yazmamış bir şair, Benim yaşadığım yer köy Senin yaşadığın yer kıta.. Artık yanımda olmaya tahammülün yok Artık bilmediğin bir yerdeyim Sen’deyim ama nerdeyim, Bilmiyorsun, Bu küçüklüğüme rağmen Yine Tüm günahlarını ben alıyorum Ve yine sadece bana güveniyorsun, Sen dudaksın, Ben o dudaktaki çatlaklar, Yine de bizi tamamlayan bir yüzümüz yok, Dudak, hasret... Benim yaşadığım yer küçük bir ev, Senin yaşadığın yer dünya... Ama hep içindeyim, Vazgeçemezsin...
Umut TAYDAŞ