YÜZYÜZE

Zaman da ölür
Kimse beni bu kentle barıştıramaz
İçimde bilmediğim bir şeyle karşılaşma korkusu
Neye baksam 
Sevinçlerim çırpınarak ölüyor

Bir sonu olsun diyorum ama gün uzasın
Bir çocuk çiçeğinin rengini arıyor
Her şey bir yıkıntıya ulanır
İşte kuşatan buğu

Sevişirken kahraman. O günden sonra
Bir okyanus usulca araya girer
Korkak ve başkaldırmaya uzak: İnsan
Sadece acı kalır ve dünyaya eklenir

Sözler ablukada, kalabalık ve küflü
Doğa boşuna isteklenir
Kimsenin aklına özgürlük düşmüyor
Aşkın gün olur, suskunluk eskitilir
Tutup sevemem seni, dağınıktır ellerim.

Seninle olmak hayatımın özrüdür ama
Aşk bir cephe açamıyor kendine.

Veysel ÇOLAK