ORDA BİR ÇOCUK... BURDA BEN

Bir ana gülümserken yorgun ve güzel 
Yüreği müjdelerle tüy gibi hafiflerken, 
Orda, bir çocuk doğar sımsıcak dünyamıza 
Burda ben... 

Dal nasıl, yaprak nasıl, ekin nasıl büyürse 
Toprak nasıl uyanırsa bir incecik yağmurdan 
Orda bir çocuk büyür yumak yumak bir nurdan, 
Burda ben... 

Koştuğu, atladığı, durduğu, uzandığı, 
Düşüp kaldığı yerlerde gözbebeğim var. 
Orda, toz-toprak içinde bir çocuk ağlar, 
Burda ben... 

Ne oyun oynamak ister, ne uyku ne su, 
Ne elişi resimleri gönlünü alır. 
Orda, bir uzak evde bir çocuk yetim kalır, 
Burda ben... 

Dokunsam, martı gibi uçup gidecek sanki, 
Solgun yüzlü bir avuç kar. 
Orda, bir gece yarısı, bir hasta çocuk sayıklar, 
Burda ben... 

Birden bire uyanır bir ana uykusundan, 
Sapsarı bir korkuyla bakakalır nefessiz. 
Orda, sabaha karşı bir çocuk ölür sessiz, 
Burda ben...







Yavuz Bülent BÂKİLER