Ellerinin ellerimdeki kokusunu arsenikle kazıyorum O karnaval kakafonisi, geçici kahkahalar melodramı bitti Kendi ağında yaşıyor zavallı çaresizliğini aç zaman
BELLEĞİM VE SIFIR Paslı bir ilkbahar unutmuşum içimdeki sızıda Uçurumu anımsatıyor çiçek açmış erik ağaçları Unutmak için yeni çıkmazlar bulmaya çalışıyorum Çatıdaki yosun, bacalar, kırılmış kiremitler Sevgilisine ellerimle gönderdiğim kadın, sevgilim Şeytanla sevişen soysuz yaz Çocukları saymıyorum şiir okuduğum duyarlıklarını Sevdiğim ve özlediğim herkes alçakmış biraz Evcimen, uyumsuz ve mülteciyim doğduğum ülkede Siyah bir leke gibi yaşıyorum bu kentte Çıplak ayakla betona basıyorum ey kış Cinayet planları kuruyorum maskemin altındaki yüzümle Bıkkın saadetlerin kapatmasıyım, evet Çiçekleri huzurdan karmaşaya doğru suluyorum Nereye gitsem kuşkulu yalnızlığımın acımasızlığı Hayatımla restleştiğimin farkında değil kimse Bu yüzden bomboş sokaklarda sarhoş ve kalabalık dolaşıyorum Çocukları saymıyorum kirlenmemiş yalanlarını Anlamıyorum anlamıyorum anlamıyorum Neden külliyen mantıkla donanmıştır kimi kadınlar?..
C. Hakkı ZARİÇ