Bir çocuk kalkabilir ancak duvarları yıkmaya Güvenerek küçücük ceplerindeki kocaman çakıl taşlarına
YALANLAYIŞ "Nasılsın" "-İyiyim!" kadar yalandım Anahtar deliklerinde susanlar her neyse onlarla oyalandım Geniş zamanın daralmayışı artarak sızladı içimde Bıçakladığım perdelerin yarasından sızan bulutlara yaslandım Yalnızlık arayışı kadar yalandım Bu yüzden yıkılmış kadınları sevdim ben Sevinçleri çalınmış ürkek, lirik kadınları Çoktan büyümüş ceplerimde küçük çakıl taşları!..
C. Hakkı ZARİÇ